محمد فرزند سلیمان از شاعران قوی مایه سده دهم هجریست که به زبان های فارسی ، ترکی و عربی شعر میگفته است .وی شاعری پر کار بوده که انواع شعر را به سادگی میسرود تمام اشعارش به ویژه سرودهای ترکیش بسیار لطیف و دل انگیز است

در اواخر عمر تبعه عثمانی شد و از سلطان سلیمان خان دهمین پادشاه عثمانی نعمت و نوازش فراوان دید . علت تبعیت او را ادوارد بروان در تاریخ ادبیات خود چنین گوید :

اینکه مشارالیه تبعه عثمانی شد علتش آن بود که در سال 912 - 940 هجری - عثمانیها مسقط الراس او بغدا را که تقریبا تمام عمرش در آنجا بود از دست ایرانیان گرفتند

آثار :

وفات وی را به سال 935 - 963 هجری - در شهر حله روایت کرده اند که در همانجا نیز به خاک سپرده شد

دلم در چیست اسرار سخن درهای غلطانش فضای علم دریا ف فیض حق باران نیسانش

تعالی الله چه درهای لطیف و آبدار است این که زیب گوش و گردن می کنند بکار عرفانش

رهی دارد زبان گویا سوی این درج آن دریا که بی امساک میبینم هر ساعت در افشانش

زیانست آنکه انسانیش می خوانند اهل دل که حیوان تا نمی گوید ، نمیگویند انسانش

کسی قدر زبان خویش می دانم نمی داند همانا قیمتی چندان ندارد لعل در کانش

سخن را رتبه تا حدیست کز تعظیم می خواند معلم گه دعا و گه وحی و گاه قرآنش