در فرهنگ تورکان و آلتایی ها به معنای اژدها می باشد که موجودی افسانه ای است.
اژدهایان در باور تورکان دارای:
گوش
شاخ
پولک
دم
پا می باشند. خزنده ای بزرگ و شبیه به مار تصور می شوند.

اکثرا دارای بال می باشند و توانایی پرواز دارند.

از دهانش آتش و از دندان هایش اسید جاری می سازد.

پوستش به مقاومت زره جنگی می باشد و دارای پولک است.

یکی از عناصر مشترک اسطوره های ملل می باشد.
در باور آلتایی ها اژدهایی به نام بوکا_نویان، پدر دیوها می باشد که 9 پسر دارد.

اژدهایی به نام بادراچ وجود دارد که هفت_سر دارد. در فرهنگ چینی به آن لو می گویند که معادل تورکی آن اولو می باشد.

همچنین در باور تورکان به گونه ای از اژدها، اورن گفته می شود که ظاهری مخوف دارد و بیشتر شبیه ماری غول آسا است.

در غارهای زیرزمینی زندگی می کند و از گنج های زیرزمین محافظت می نماید.

گونه هایی از آن ها در اورمان ها(جنگل ها) و دنیز ها(دریا ها) زندگی می کنند. توانایی پنهان شدن در آتش را دارند.

نماد خشک سالی و مرگ می باشند.

در داستان های تورکی جلوی آب را گرفته و برای رها کردن آب درخواست قربانی می کند.
آب نماد زندگی است که اژدها با در اختیار گرفتن آن، زندگی را نیز در اختیار می گیرد و با ایجاد خشک سالی، مرگ را به همراه می آورد.
از طرف دیگر چون زندگی را در دست دارد، نماد
برکت ، رفاه و قدرت نیز می باشد.

در باور آلتایی ها از مبارزات اژدهایی خوب به نام بوکرک(Bükrek) و اژدهایی بد به نام سانقال (Sangal) سخن به میان آمده است.
تورکان_بولقار افسانه هایی در مورد اژدهایی که در شهر آلابوغا درون قلعه ای زندگی می کند، روایت می کنند. این قلعه امروزه شیطان_قلعه نامیده می شود.

ابن_فضلان جغرافی دان عرب در سرزمین بولقار از ماری بزرگ به اندازه 100 متر صحبت کرده است. در باور بولقارها قهرمان جوانی به سرزمین بولقار می آید و با اژدهای مارگونه ای به نام ورچلن (Vereçelen) روبرو می شود، وقتی که قهرمان می خواهد او را بکشد، ورچلن از تانری یک جفت بال می خواهد و بنابراین پرواز کرده و می گریزد.

وجه_تسمیه :

از ریشه ی بوک (Bük) می باشد، به معنای ⬅️ چیزی که خم می شود و به دور خود می پیچد است.
همچنین به معنای نیرومندی و شکست ناپذیری نیز هست.
در زبان های تونگوزی ،
بوکو به معنای نامرئی و ناپدید شدن می باشد. به اژدهایان دریایی نیز سوبوکا می گویند.